در آستانه یکی از مهمترین دیدارهای فصل اروپا خبرهای زیادی در مورد این مسابقه حساس یعنی دربی مادرید منتشر می شود. دیداری که آخرین بار آن به پیش از تابستان برمی گردد، جای که دو تیم برای دومین بار در 3 سال اخیر به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسیدند و لوس بلانکوس برای یادهمین قهرمانی اروپا و روخی بلانکوس بای اولین قهرمانی اروپای خود به مصاف هم رفتند، دیداری که در پایان این شاگردان زیدان بودند که در ضربات پنالتی به برتری رسیدند. در همین مورد نشریه AS یادداشتی در مورد این تیم منتشر کرده است و به بررسی تغییرات و تفاوت های دو تیم از آن مسابقه تا این دیدار پرداخته است که در ادامه با هم این بحث را مرور می کنیم:

اتلتیکومادرید

این تیم با 4 خرید تابستانی خود را برای فصل جدید و بازی های جدید آماده کرده است. سیمئونه تصمیم بر این گرفت که به هر خط خود یک بازیکن اضافه کند، وی موریرا را برای پست دروازه بانی جذب کرد، ورسالیکو را به دفاع اضافه کرد، گایتان را به خط میانی و کوین گامیرو را از سویا برای خط حمله گرفت. در این میان این مهاجم فرانسوی بوده است که توانسته است خودش را به تیم ثابت کند و در اکثر بازی ها در ترکیب اولیه قرار بگیرد، دیگر بازیکنان جدید در جستجوی دقایقی برای حضور در میادین بوده اند و هستند. موریرا که هنوز فرصت اولین بازی برایش پیش نیامده است، ورسالیکو نیز تا به الان تنها 180 دقیقه به میدان رفته است و نیکو گایتان در پست مورد نظرش فعلا رقابت را به یانیک کاراسکو باخته است.

این ها بازیکننی که جدید آمدند و تغییرات را به وجود آورده اند اما سرمربی آرژانتینی تغییراتی در سبک بازی تیمش هم به وجود آورده است. تغییر پست کوکه در خط میانی و جلوتر آوردن وی این امکان را می دهد که فرصت های بیشتری به نسبت استفاده از اشتباهات حریف برای این تیم ساخته شود و به نوعی تیم هجومی تر شود. آمار نشان می دهد که این تغییر باعث شده است تا گل های بیشتری برای این تیم در فصل جدید به ثمر برسد مثل پیروزی 3-0 برابر سلتا، 5-0 برابر خیخون و 7-1 برابر گرانادا. اگرچه در دفاع این تیم شکننده تر از قبل شده است و به نظر می رسد استحکام فصل پیش هنوز به وجود نیامده است و این تیم در  بازی اخیر 6 گل دریافت کرده است.

رئال مادرید

تیم سفیدپوش اما شرایط متفاوت تری نسبت به حریف دارد و در این فصل و تابستانی که گذشت تغییرات سبک تر و جزئی تری در تیم خود به وجود آورد. کهکشانی ها در ابتدا مارکو آسنسیو و فابیو کوئنترائو را از تیم هایی که به صورت قرضی به آن ها داده بودند، پس گرفتند. سپس ماریانو دیاز را از تیم رزرو به تیم اصلی اضافه کردند و در نهایت آلوارو موراتای جوان را که 2 فصل پیش با 20 میلیون یورو به یوونتوس فروخته شده بود، با 30 میلیون یورو به تیم بازگرداند.

شاید جالب باشد بدانید که در حال حاضر هیچ یکی از اسامی که در بالا نام برده شد این شانس را ندارند که در ترکیب اولیه دیدار برابر اتلتیکو به میدان بروند. موراتا اگرچه در این فصل به خوبی خودش را اثبات کرده است و با گل های حساسی پکه زده است آمار بهترین گلزن فصل کهکشانی ها را دارد، اما به دلیل مصدومیتی که در بازی های ملی نصیبش شد، نمی تواند در این مسابقه به میدان برود. شاید تنها تغییر رئال مادرید نسبت به همین دیدار در فصل پیش، تغییر مربی کهکشانی ها باش، زیدانی که جای رافا بنیتز را در ژانویه فصل پیش گرفت.  در حال حاضر شاید تیم نتایج قانع کننده تری نسبت به فصل پیش در همین اوقات گرفته است و این بدون شک مهم ترین پیشرفت زیر نظر زیدان می باشد. همچنین زیدان در بازی میلان کاسمیرو را به عنوان یکی از عناصر اصلی تیمش در اختیار داشت، بازیکنی که حالا مصدوم است و باعث می شود آسیب پذیری بیشتری در خط میانی و دفاع مادریدی های به وجود بیاید.

پیش بینی از دیدار شنبه شب

بدون شک این بازی هم همانند دربی های قبل مادرید سنگین، پرفشار و پر از برخوردهای مختلف خواهد بود. شاید در چند سال اخیر اتلتیکومادرید این چنین به پیروزی در این دیدار احتیاج نداشته است چرا که آن ها در حال حاضر 6 امتیاز از حریف و تیم صدرنشین یعنی رئال کمتر دارند و بدون شک عدم پیروزی برای سیمئونه می تواند به بحرانی بزرگ برای وی تبدیل شود.

همین موضوع شاید باعث شود که بازی هجومی تری را از قرمزها نسبت به دربی های قبل ببینیم و سبک بازی به گونه ای باشد که کمتر از این دو تیم دیده ایم. چیزی که هست:

رئال مادرید صدرنشین است، مصدومین زیادی دارد، کریستیانو رونالدو در فرم ایده آل نیست و تیم آمار دفاعی خوبی ندارد و در آن سو اتلتیکو چهارم است، 6 امتیاز از صدر کمتر است و تیم تمامی بازیکنان را در اختیار دارد.

همین چند جمله باعث می شود تا هر کس بتواند یک دورنما برای خود از این مسابقه و شرایطش متصور شود.

اختصاصی رئال نیوز - کریس رونالدو، که دو قهرمانی مهم در اروپا به دست آورد، اصلی ترین شانس بدست آوردن به توپ طلا است. او اگر امسال هم بهترین انتخاب شود، صاحب 4 توپ طلا می شود و به یک قدمی رقیب دیرینه و سنتی خود، مسی میرسد.

رونالدو با دو گلی که به لتونی زد، 4امین گلزن برتر در بازی های ملی شد. اگر این روال رو در رئال هم ادامه دهد، میتوان از الان گفت که واقعا برتر از مسی بوده.

گفتنیست رونالدو تا اینجای فصل برای رئال مادرید، 7 گل زده است.

رئال نیوز - ژانویه سال گذشته بود که بسیاری عقیده داشتند کریستیانو رونالدو به دوران آخر فوتبالش نزدیک شده است و دیگر نمی تواند حتی برای رسیدن به توپ طلا هم مدعی باشد. دلیل این ادعا هم عملکرد بد او برای رئال مادرید در آن دوران بود، موضوعی که نشان داد چقدر آن افراد در اشتباه بودند.

از آن زمان تاکنون وی برای دومین بار به همراه رئال مادرید قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد و به همراه تیم کشورش نیز  در اروپا موفق به یک تاج گذاری تاریخی شد و به تازگی هم جایزه بهترین بازیکن جهان ار از وبسایت گل دریافت کرده است. وی همچنین یک مدعی کاملا جدی برای کسب چهارمین توپ طلای خود در سال جاری می باشد. رونالدو همیشه این موضوع را ثابت کرده است که منتقدانش اشتباه می کنند:

این نگرشی است که وی از سال های جوانی داشته است و به او کمک کرده است در دورانی که خیلی ها می گفتند، او کاری ازش برنیم آید، تمامی قله ها را فتح کرده است. این مرد پرتغالی دو شنبه گذشته قلم بر روی کاغذ گذاشت و قراراداد خود را برای بار دوم با رئال مادرید تمدید کرد و زمانیکه از او در مورد بهترین دوران حضورش در رئال مادرید پرسیدند گفت:

بدون شک این 3 موضوع برای رونالدو شیرین تر از حالت عادی خواهد بود چرا که خیلی ها فکر نمی کردند در پااین فصل وی به چنین دستاوردهایی برسد و غیرممکن برای وی وجود ندارد. با این حال پس از امضای قرارداد جدید وی بود که بسیاری از خبرنگاران به این حدس پرداختند که رونالدو در طی 2-3 سال آینده فوتبالش افت خواهد کرد و از رئال مادرید می رود. اما چگونه ان ها به این استدلال رسیده اند؟

رونالدو همیشه در صحبت هایش عقیده داشته است که قصد دارد تا 40 سالگی فوتبال بازی کند. او در حال حاضر 31 سال سن دارد و به نظر می رسد علاقه ای هم به دوران مربیگری ندارد  گفته است پس از فوتبال دوست دارد به تجارت های شخصی اش بپردازد و این بدین معنیست که وی تا آخرین روز ممکن به بازی کردن ادامه خواهد داد.

اما آیا او در این مدت در برنابئو خواهد بود؟ کریستیانو که اینگونه فکر می کند:

و بر همین اساس است که او حتی اعتقاد دارد که نمی خواهد فوتبالش را در کشورهایی نظیر قطر و آمریکا تمام کند و می خواهد در یک تیم مسطح بالا نظیر رئال مادرید از فوتبال خداحافظی کند. زمان این موضوع را برای ما روشن خواهد کرد. مادرید اسطورههایی نظیر رائول، کاسیاس، بوتراگوئنو، سانچز و گوتی اسطور هایی بودند که برای رئال مادرید در سطح بالایی بازی کرده اند وپس از رسیدن به دوران خاصی مجبور به ترک این تیم شدند و برای همین رونالدو برای اینکه 5 تا 10 سال آینده را بخواهد در این تیم بکاند، باید سطح خود را حفظ کند. چیزی که روشن است، رونالدو بیش از هر بازیکن دیگری تمرین می کند. بیش از هر بازیکن دیگری به بدن خود اهمیت می دهد و سریع تر و زودتر از سایر بازیکنان به تمامی شرایط بدنی اش توجه دارد.

با این حال او سنش بالا خواهد رفت و برای همین به استراحت بیشتری نیاز دارد و همچنین سرعت بازی وی کمتر خواهد شد وبرای همین بایدسبک بازی خود را تغییر دهد تا بتواند همچنان در سطح بالا بازی کند.با این حال اگر بازیکنی باشد که بتواند بر رونالدو غلبه کند، خود کریستیانو است.

اگر شما هم به او بگویید که نمی تواند این کار را بکند، بار دیگر مصمم تر به شما ثابت می کند که در حال اشتباه هستید!

Ben Hayward / Goal International

وقتی مدیران رئال تصمیم گرفتند خبر تمدید قرارداد رونالدو را بلافاصله پس از بازی با لگانس اعلام کنند، یعنی اینکه در مورد رونالدو یک چیز به درستی پیش نمی رود.

فوق ستاره پرتغالی در برتری 3-0 رئال بر لگانس، نتوانست گلی به ثمر برساند تا بدترین روند گلزنی خود در برنابئو از زمانی که به رئال پیوسته را به ثبت برساند. او در 5 بازی متوالی برابر ویارئال، ایبار، بیلبائو، لژیا و لگانس در برنابئو نتوانسته گلی به ثمر برساند.

رئالی ها سعی داشتند تا با اعلام زودهنگام خبر تمدید قرارداد رونالدو، هم به وی روحیه داده و هم اینکه اذهان عمومی را از افت عجیب این بازیکن برای ساعاتی منحرف کنند؛ چراکه اگر رونالدو  موفق به گلزنی می شد، احتمالا شاهد اعلام خبر تمدید قرارداد او می بودیم.

رئال پس از وقفه بازی های ملی باید به مصاف اتلتیکو در ویسنته کالدرون برود و سپس بازی با خیخون و بارسلونا را پیش روی خواهد داشت. دیدار با اتلتیکو و بارسا، دو دیدار برابر حریفان مستقیم و مسابقاتی کلیدی برای رئال محسوب می شود و کهکشانی ها بیش از آنچه تصور می شود به درخشش رونالدو در آن دو بازی نیاز دارند.

رونالدو فصل را به دلیل مصدومیتی که در فینال یورو 2016 بدان دچار شده بود خوب شروع نکرد. او تمرینات آماده سازی پیش فصل را از دست داد و به بازی های لالیگا به عنوان دیدارهای تدارکاتی برای رسیدن به فرم واقعی خود نگاه می کرد؛ اما هرچه از فصل گذشت، رونالدو بیشتر دچار افت شد. او تا بدینجا در 12 بازی رسمی برای رئال تنها 7 گل به ثمر رسانده است و پشت سر موراتا از حیث تعداد گلزنی برای رئال قرار دارد.

این بدترین روند گلزنی رونالدو در رئال است. او از سال 2009 که به رئال پیوسته، در چنین مقطعی از فصل به ترتیب 9، 12، 17، 18، 21، 22 و 13 گل به ثمر رسانده بود. البته این افت رونالدو فعلا تاثیری روی نتایج رئال نگذاشته و این تیم به لطف درخشش دور از انتظار موراتا و گرت بیل، توانسته در صدر لالیگا قرار بگیرد و در لیگ قهرمانان نیز با یک برد دیگر صعودش را به یک هشتم قطعی خواهد کرد.

افت رونالدو روی ضربات کاشته که زمانی نقطه قوت او محسوب می شد نیز قابل توجه است.

او تنها 6 ضربه از 150 ضربه اخیر خود را به گل تبدیل کرده است. 62 بار توپ او به دیوار دفاعی برخورد کرده، 40 بار توپ او به بیرون رفته، 40 بار گلر حریف موفق به مهار ضربه وی شده و 2 بار نیز توپ های او به تیر برخورد کرده اند. آخرین بار او 14 سپتامبر برابر اسپورتینگ لیسبون موفق شد کاشته خود را به گل تبدیل کند.

رونالدو روز گذشته عصبی تر از همیشه بود. با داور بازی مشاجره تندی داشت و به بیل نیز به خاطر پاس ندادن اعتراض شدیدی کرد. دو هفته بعد در دربی و سپس در ال کلاسیکو مشخص خواهد شد که این فقط یک افت موقتی است یا اینکه باید واقعا نگران شرایط رونالدو بشویم.

زیدان پس از تساوی خانگی برابر ایبار: «یک جای کار ایراد دارد.»؛ بله، واضح است که یک جای کار در رئال ایراد دارد و این مساله ای مربوط به دیروز نیست که از پس از سوپرکاپ اروپا برابر سویا مشهود بود. در آن بازی، بازگشت قهرمانانه بر تمام کاستی های تیم زیدان سرپوش گذاشت. تلاش و همت جمعی و مقاومت ژنتیکی رئال نسبت به باخت، باعث شد آن روز روی مساله مهمی سرپوش گذاشته شود: «رئال هیچ طرح و برنامه ای برای بازی هایش ندارد.» و این همان ایراد رئال است آقای زیدان!

تساوی برابر ایبار، آغازگر بحث و چالشی جدید در مورد رئال مادرید شده است. تکرار تساوی ها که به 4 بازی متوالی رسیده و شکل بازی ناامیدکننده رئال در همه این بازی ها باعث شده تا وضعیت به نوعی بحرانی شود.

همه ی این 4 تساوی چند وجه اشتراکی داشتند: «ورود به بازی با تمرکز و دقت اندک، افت مهاجمان تیم (درست در زمانی که رئال به آنها بیش از همیشه نیاز دارد)، اجازه دادن به حریف برای اجرای برنامه هایش حتی در برنابئو و البته سرخیو راموس که در بازی های اخیر چه در دفاع و چه در حمله خبرساز بوده است (ضعیف در امور دفاعی و گاه جبران این ضعف ها با گلزنی).»

رئال، تیمی بدون روح
مشکل رئال برابر ایبار همان چیزی بود که نقطه قوت تیم زیدان پنداشته می شد: «بازگشت باشکوه از شکست و تساوی به پیروزی». رئال شب گذشته نه شور و اشتیاق و نه آن همت و اتحاد مورد انتظار برای عوض کردن باخت به پیروزی را داشت و تنها به تساوی رضایت داد.
زیدان، فصل گذشته موفق شد از رئال تیمی با جو دوستانه بسازد که خودش نقش برادر بزرگتر بازیکنانش را ایفا می کرد. همین مساله باعث می شد، جایی که رئال از لحاظ تاکتیکی و شکل بازی از حریف خود کم می آورد، صمیمیت، روحیه تیمی و خلاقیت های فردی به کمک این تیم بیاید؛ اما این شیوه، بیشتر در بازی های حیثیتی موثر خواهد بود؛ به طور مثال وقت های اضافه یک دیدار در تورنمنتی مهم مثل لیگ قهرمانان. اگر یک تیم، طرح و برنامه مشخصی برای بازی ها نداشته باشد، این فاکتور در درازمدت کارایی خود را از دست خواهد داد.
این همان بلایی است که بر سر رئال آمده است و تیم زیدان در این مقطع هیچ نقشه مشخصی در بازی هایش ندارد؛ نه در دفاع و نه در حمله و نه حتی برای کنترل توپ و میدان.
رئال البته از نظر مصدومیت بازیکنان تاثیرگذارش نیز دچار بدشانسی شده است. مصدومیت مودریچ، مارسلو، کاسیمیرو و نیز افت کیفی فوتبالیست هایی چون رونالدو و بنزما که کل تابستان را زیر نظر فیزیوتراپ ها بودند.
زیدان معتقد است که رئال در بحران قرار ندارد؛ ولی برای اولین بار در این فصل رسما از شرایط تیمش ابراز نگرانی کرد. اگر فصل گذشته برنامه های او به عنوان نسخه نجات بخش رئال مادرید به کار این تیم آمدند، امسال همان ها قواره مربیگری او را زیر سوال برده و اوضاع به وضوح برایش خوب پیش نمی رود.

اتلتیکو
در مقطعی که رئال به دنبال طرحی مشخص برای بازی هایش است، اتلتیکو بدان رسیده است. اتلتیکو روز گذشته در مستایا به کمترین حقش که پیروزی بود رسید و اگر درخشش آلوز نبود، والنسیا باید بیش از دو گل از اتلتیکو دریافت می کرد.
پیش بودن اتلتیکو از والنسیا با یک گل تا دقیقه 90 و خطر دریافت گل مساوی، شایسته تیم سیمئونه نبود؛ چه این تیم می بایست تا آن لحظه با سه گل از حریفش پیش می بود. اتلتیکو در بیش از یک ساعت از بازی، به والنسیا درس فوتبال داد و مشخص بود که به سطح فوق العاده ای از بازی خودش رسیده است. اگر این اتلتیکو نامزد قهرمانی نیست کدام تیم فوتبال اسپانیا در حال حاضر می تواند کاندیدای قهرمانی باشد؟

بارسلونا
دروازه بان های مدرن باید بازی با پای خوبی داشته باشند و این یک مزیت برای گلرها در این عصر محسوب می شود.
تراشتگن (دروازه بان بارسا) نیز علاقه خاصی به این مساله دارد و بعضا حتی روی اعصاب هواداران نیز راه می رود. بخش عمده شکست 4-3 شب گذشته بارسلونا برابر سلتا را باید به پای تراشتگن و اشتباهاتش نوشت (تا اشتباهات تاکتیکی و ترکیب غلط لوئیس انریکه).

اولین تساوی در برابر ویارئال، همگام با پاره شدن نوار پیروزی های کهکشانی بعد از گذراندن روزهایی فراموش نشدنی بود. بعد از آن، شاگردان زیدان به دیوار لاس پالماس برخورد کردند و در اواسط هفته گذشته، رئال مادرید در خانه دورتموند با ارائه نمایشی که چندان مورد پسند هواداران تیمش قرار نگرفت، متوقف شد.

در بین این سه نتیجه و روش بازی حریفان، هیچ وجه مشترکی وجود نداشت و به نظر می رسد این رئال مادرید است که در هر سه دیدار با یک شیوه مشخص با حریفان روبرو شده است و هر کدام از تیم های مذکور نیز راهی برای آسیب زدن به این تیم پیدا کرده اند.

به شکل طعنه آمیزی، به نظر می رسد تمام موفقیت های زیدان در دوران نسبتا کوتاه هدایت رئال مادرید توسط ستاره سالهای نه چندان دور این تیم، صرفا بر اساس پیدا کردن یک شیوه مناسب برای آن دیدار بوده است و هیچ قالب تعریف شده و مشخصی برای پیروزی در این تیم دیده نمی شود.

برآیند شرایط فعلی مادرید، نشان دهنده آن است که زیدان بدون تزریق تاکتیکی مشخص و جدید به بدنه تیم تحت هدایت خودش، سعی بر ارائه روش هایی دارد که در سالهای نشستن در کنار کارلو آنچلوتی روی نیمکت کهکشانی ها، فرا گرفته است که ماحصل آن را می توان ایجاد اعتماد به نفس در بازیکنان و القای حس اهمیت در اعضای تیم قلمداد کرد. با این تفاسیر، این سبک بازی زیبنده نام باشگاهی نیست که از دهه های دور و با ستارگانی مثل دی استفانو و پوشکاش، به درو کردن افتخارات می پرداخت.

به نظر می رسد رئال مادرید کنونی، جلال و عظمت سالهای گذشته را ندارد و تنها در صورت روی فرم بودن ستارگانش، قادر به ارائه فوتبالی هجومی است و در غیر اینصورت، آنها نمی توانند رئال مادرید همیشگی باشند.

در برابر دورتموند، خامس رودریگز، نمایش مفتضحانه ای از خود ارائه داد و بدون یک تکل موفق، خلق شانس گلزنی و پیروزی در نبردهای تن به تن، عملکرد بسیار ضعیفی داشت. گرت بیل تنها 25 پاس به هم تیمی هایش ارسال کرد که 19 تای آن به مقصد رسید و در برابر یار مستقیم خود اشملزر، نمایش ناامید کننده ای از خود ارائه کرد. البته این دو بازیکن در نهایت با همکاری هم موفق شدند در دقیقه 17، پایه گذار گل اول کهکشانی ها توسط کریس رونالدو باشند و روی پاسکاری با یکدیگر، مثلث تشکیل دهنده اولین گل دیدار دوم رئال مادرید در مرحله گروهی لقب گرفتند.

در هفته های اخیر، زمانی رئال مادرید زیدان قادر به نتیجه گیری است که ستارگان این تیم با نبوغ فردی، قادر به ارائه نمایش هایی فوق العاده باشند و با پوشاندن ضعف های محسوس رئال، به هواداران مادرید القا کنند که تیم در شرایطی آرمانی به سر می برد. در غیر اینصورت، نتایجی همانند هفته های اخیر به ثبت خواهد رسید.

اما در شبی که بازیکنان پرآوازه این تیم در شرایط مساعدی نباشند، قدرت بازیخوانی، کنترل توپ و تسلط بر شرایط بازی این تیم به حداقل می رسد و انگار به صورت غریزی، بازیکنان رئال به سمت دروازه حریف حمله ور می شوند و در صورت به ثمر رساندن گل، پیروز از زمین مسابقه خارج می شوند.اما اگر در بازیهای همانند مسابقات اخیر، ستارگان این تیم موفق به ارائه نمایشی فوق العاده نباشند، سرنوشت کهکشانی ها در فصل پیش رو چه خواهد شد؟

تنها با بازی گروهی و تاکتیکی می توان درخششی مستمر از بازیکنان با کیفیت و پرآوازه مشاهده کرد و با این شرایط، رئال مادید کیفیتی در خور آوازه اش ارائه خواهد داد. نکته تاسف برانگیز برای رئال مارید این است که در جدال سیگنال ایدونا پارک، اگر دو تیم لباس خود را با یکدیگر تعویض می کردند، نمایش ژرمن ها بیشتر به سبک و سیاق همیشگی رئال مادرید شباهت داشت. بدون شک اگر کیلور ناواس شبی رویایی را سپری نمی کرد و بیش از 8 مهار تاثیرگذار نداشت، شاید در نهایت نتیجه ای فاجعه بار در تابلوی ورزشگاه خانگی زنبورها نقش می بست. برتری دورتموند کاملا محسوس بود و تنها تصمیمات بعضا غلط بازیکنان این تیم در یک سوم حریف به آنها اجازه خلق یک شگفتی بزرگ را نداد.

پس با این شرایط، زیدان باید به سرعت شرایط فعلی را مدیریت کرده و فضای تیم را بهبود ببخشد. در این مقطع، همه چیز کاملا واضح است. در حال حاضر لوس بلانکوس در شرایطی بحرانی قرار ندارد اما ادامه دادن شرایط فعلی، قاعدتا نتیجه مساعدی به همراه نخواهد داشت. اما اگر تا انتهای فصل، بنای زیدان بر روی درخشش ستارگان بزرگ و گران قیمت ترکیب تیمش باشد، بعید به نظر می رسد امکان تکرار فصل موفقیت آمیز گذشته برای پایختخت نشینان اسپانیا وجود داشته باشد.

در حال حاضر، زیدان باید تمام تلاش خود را برای ایجاد یک سیستم مشخص بر مبنای بهترین استفاده از مهارت های فردی ستارگان بزرگ خود قرار دهد که در این حالت، پیروزی های رئال مادرید همراه با تسلط بر جریان بازی نیز از راه خواهد رسید.

در سال 2006 کاناوارو جام جهانی آلمان را برد و به توپ طلا رسید. رئال او را خرید و در همان سال هیچ شباهتی به بازیکن قهرمان جهان نداشت. خودش تائید کرده بود که جوایز، سفرها، تحسین ها و … حواسش را پرت کرده بود. فابیو مراقب خودش بود و برای فوتبال زندگی می کرد. او ترجیح می داد که در والدبباس باشد تا ان که سفر کند و جوایز را بگیرد.

این داستان را گفتم چرا که رونالدو همان طور که یک ستاره است یک انسان هم هست. درست مثل کاناوارو. اما صرفنظر از هر اتفاقی، ببرد یا ببازد، مصدوم شود یا در حال درو کردن جوایز باشد همیشه نمره قبولی می گیرد. هیچ چیز حواسش را پرت نمی کند و می داند چه کار می کند. اگر گل نزند زودتر از همه عصبی می شود و اگر رئال نبرد هم همین طور. هرگز نمی توان او را پائین تر از سطحش دید. حقیقت این است که این فصل را زیاد خوب شروع نکرده اما هرگز پائین تر از سطح خودش نبوده است. یادمان نرود که دهم اگوست از مصدومیتش برگشت. باید صبور باشیم. در مقابل دورتموند دیدیم که می خواهد شروع کند. کریستیانو هرگز عقب نمی کشد و امسال هم همین طور است. توپ طلا، چمپیونزلیگ، یورو و … هیچ چیز حواس او را پرت نمی کند.

کارمن کولینو

پنجاه و نه درصد مالکیت توپ. بیست و سه شوت. نود درصد دقت پاس. هفده کرنر و سی و دو تا هم سانتر ناقابل برای رئال مادرید. اما فقط یک گل برای رئال مادرید. چرا فقط یک گل؟ آیا مشکل "حمله نکردن" است؟ خوب با توجه به آمار بالا باید گفت نه، اصلا. مسئله رئال برابر ساختار دفاعی ویارئال پیشروی و جلو بردن توپ نبود، بلکه نکته مهم،"مسئله عبور کردن از حریف" بود. عبور از حریف به عنوان اصلی ویژه تر و حیاتی تر از رد کردن توپ، فرستادن توپ، ارسال توپ، حرکت کردن به جلو و امثالهم. عبور از حریف برای تبدیل تاثیر کمی این پارامترها به تاثیر کیفی. عبور از حریف به عنوان انقطاع کمیت و کیفیت برای حملات رئالی ها برابر زیردریایی‌ها.

مشکل " عبور " رئال را در این بازی از دو جنبه می توان بررسی کرد؛ عبور از جنبه کل به شکل عبور از نفر حریف، عبور از خط حریف، عبور از تیم حریف و عبور از جنبه تاکتیک به شکل چگونه عبور کردن، چگونه مانند ایجاد مثلث جلوی خط دفاع؟ چگونه مانند عرض دادن به توپ پشت محوطه جریمه؟ مبحث قابل ذکر اینجاست که وقتی از مشکل عبور در رفتارهای حمله ای رئال برابر ویارئال صحبت می شود " عدم عبور کردن" مطرح نیست، بلکه " عدم فهم صحیح از عبور کاربردی" آن مسئله ای است که معضل گل نزدن را برای شاگردان زیدان در این بازی به وجود آورد. عدم فهم صحیح از عبور کاربردی؟ چطور؟

بیایید روند انجام یک حمله معمولی از ساخت تا اتمام، توسط رئال در بازی برابر ویارئال را مورد تحلیل قرار دهیم تا "  عبور کردن یا نکردن " را مشاهده کنیم: توپ در اختیار یکی از مدافعان آخر در زمین خودی. یک پاس مورب کوتاه برای تونی کروس که در این بازی باید کل عرض جلوی خط دفاعی را در فاز حمله پشتیبانی کند، چرا؟ به علت عدم حضور مودریچ در ترکیب تیم که همواره در بخش طراحی حمله عقب نشینی می کند و هم عرض هافبک دفاعی با تمایل به سمت راست بازی می کند، امری که به علت توان بالای لوکا در قطع حملات حریف اتفاق می افتد و باعث آزادی دادن به کروس جهت جلو رفتن و قرارگرفتن خود مودریچ پشت خط حمله تیم صورت می پذیرد. به هر جهت نبود مودریچ در این بازی یک پاس عرضی همیشگی در زمین تیم را کم کرده و باعث می شد که کروس توپ را برای یکی از دو طراح تهاجمی جلوی خود ارسال کند. در این مرحله، حرکت نهایی حمله به دو صورت شکل می گرفت. پاس بلند در عمق برای یکی از مهاجمان. پاس به بک های کناری نفوذ کرده و ارسال توپ روی دروازه توسط آنها برای مهاجمان. البته تمام این موارد وقتی اتفاق می افتاد که پاس مستقیم به مهاجمان توسط خود راموس یا کروس ارسال نشده باشد.

خوب اینجا ما حمله کردن را می بینیم، اما عبور کردن چه؟ بله باید گفت که عبور کردن نیز قابل مشاهده است اما اینجاست که عدم فهم صحیح از عبور کاربردی در حملات آنها که مدام به در بسته می خورد موضوع بحث می شود. در واقع به شکل درست آن باید گفت " عبور کاذب " . آنچه که صورت می گرفت عبور توپ از چند نفر حریف و چند خط حریف بود اما فقط عبور توپ، نه عبور چند نفر از تیم خودی، نه عبور چند خط از تیم خودی. مسئله ای که موجب می شد اولا عمل افزایش نفرات در منطقه تهاجمی توسط خطوط عقب تر کند و ضعیف و ناچیز صورت بگیرد و دوما تمام بار " عبور صحیح " به گردن مهاجمان تیم بیفتد که در عادی ترین موارد آنها سه نفر بودند، مدافعان شش نفر.

چند بار در نیمه اول مهاجمان توانستند وظیفه عبور را به درستی انجام دهند؟ کمتر از دو بار. چند بار رئالی ها در نیمه اول با برتری عددی که شاخصه مهم عبور است در یک سوم هجومی دیده شدند؟ صفر بار. علاوه بر اینکه تیم زیدان مشکل عبور از نوع کل را دارا بود، در بحث انجام بازی برای رسیدن به عبور از نوع تاکتیک نیز، به علت افراط بی رویه در اکثر صحنه ها با بازی طولی، دچار مشکل بود. بله می توان با استنباط از اکثریت حمله های نیمه اول رئال مادرید برابر ویارئال ادعا کرد که در تیم زیدان تاکتیک از بازیکنان سریعتر طراحی شده است و به همین علت هرگز نسبت به حرکت طولی توپ، ایستگاه های عمقی بین خطوط شکل نمی گرفت و خوب با توجه به اینکه عبور نیز توسط خطوط یا نفرات برای رسیدن به خطوط یا نفرات جلو هم انجام نمی گرفت پس در تمام نیمه اول، رئالی بود و حمله کردنی و آب در هاون کوبیدنی.

اوضاع در نیمه دوم کمی بهتر شد؛ زیرا زیدان پی برد که اشتباه مرگباری است اگر هر سه تا مهاجمش در نقش سرویس گیرنده بازی کنند، به همین علت بنزما را مقداری عقب تر برد و از وی به عنوان سرویس دهنده استفاده نمود. این تغییر به طور مستقیم دو موقعیت گل بالای هشتاد درصد را برای بیل و رونالدو فراهم کرد، هر دو هم با پاس بنزما از چند متر عقب تر. اما همچنان " مسئله عبور " به عنوان مسئله اصلی تیم پابرجا بود، ضمن اینکه بیرون آمدن مارسلو نیز عملا فانتزی تیم برای عبور و سرعت تیم برای وفق با پاس های طولی را تا حدودی کاهش داد. در واقع باید گفت که همچنان زیدان از پس حل مشکل عبور تیم برنیامده بود، همچنان نزدیکی خط هافبک به خط دفاع ویارئال و در مقابلش عدم توانایی کواچیچ و هامس برای ایجاد یک حفره.

آنچه که در نهایت بهتر از همه چیز گویای کار است آمار پایان بازی است؛ رئال با اتوبوسی پر از تکنیکی های خوش استیل فقط پنج دریبل موفق را به ثبت رسانده بود و البته از آن مهمتر این پرسش است: چگونه تیمی با ارسال هفتاد و هشت درصد پاس هایش در طول و با نود درصد دقت در انجام این کار، موفق به گل زدن در جریان بازی نمی شود؟ خوب آیا غیر از این است که این پاس ها درگیر " مسئله عبور صحیح " بوده اند؟

کیکه ستین، مربی لاس پالماس نیز پس از اتمام بازی دیشب اعتراف کرد که در کسب یک امتیاز مقابل رئال خوش شانس بوده اند. در صحنه گل دوم لاس پالماس، شانس با میزبان یار بود. کاسیا هنوز هم نمی داند که چگونه توپ پس از واکنش او یک بار دیگر زیر پای آرائوخو افتاد و در ریباند او موفق به زدن گل تساوی در دقیقه 85 شد. این گل وقتی به ثمر رسید که رونالدوی کلافه و عصبی از تعویض شدن، روی نیمکت حضور داشت و دومین شوک شبش را دریافت کرد.

شوک اول وقتی بود که تابلوی تعویض بالا رفت و شماره 7 رئال باید جای خود را به لوکاس می داد. رونالدو که نمایش چندان خوبی ارائه نداده بود، با چهره ای برافروخته که به سختی سعی در کنترل خودش داشت به بیرون زمین رفت و بدون اینکه به زیدان نگاه کند با وی دست داد.

زیدان با این تعویض نشان داد که همه بازیکنانش حتی رونالدو تضمینی برای 90 دقیقه حضور در زمین ندارند. رونالدو البته انتظار این اتفاق را نداشت با وجود اینکه خودش می دانست که چه فرصت های خوبی را از دست داده بود. آخرینش قبل از ثبت گل دوم رئال توسط بنزما بود.

رونالدو که می توانست خود، کار را تمام کند، ضربه نه چندان دقیق و محکمی به توپ زد تا بنزما در ریباند کار را تمام کند. دو ریباندی که باعث اذیت رونالدو شدند و می تواند تعبیر مناسبی از بازی شب گذشته باشد.

ریباند اول می توانست وجود نداشته باشد اگر رونالدو، پیشتر دقت بیشتری در زدن ضربه به خرج می داد و خودش گلزنی می کرد و ریباند دوم وقتی که آرائوخو دفع ناقص کاسیا را به بی رحمانه ترین شکل ممکن جریمه کرد و بازی را به تساوی کشاند.

عصبانیت رونالدو حتی روی نیمکت نیز ادامه داشت. طبیعی نیست که ببینیم رونالدو دقیقه 71 یک بازی از زمین خارج می شود مگر اینکه مصدومیت باعث این اتفاق شده باشد اما تصمیم فنی مربی؟ نه.

زیدان البته در نشست خبری پس از بازی سعی کرد آبی بریزد روی آتش شایعات و گمانه زنی ها. او عنوان کرد که تعویض رونالدو فقط به خاطر در پیش بودن بازی حساس مقابل دورتموند در روز سه شنبه بوده است.

آمار رونالدو پس از بازگشتش به میادین خود نشانگر همه چیز است. فوق ستاره هنوز در بهترین سطح خودش قرار ندارد و این کاملا طبیعی است. او پیش از بازگشت مقابل اوساسونا، آخرین بازی خود را در فینال یورو 2016 انجام داده و مصدوم شده بود. او هرگز فرصت حضور در اردوها و بازی های دوستانه پیش فصل را نیز پیدا نکرده بود با این حال زیدان به نظر، آسوده خیال می رسد چون می داند که همه چیز به گذشت زمان بستگی دارد. زیدان، رونالدو را باانگیزه و خشمگین برای بازی دورتموند می خواهد و با تعویض کردنش برابر لاس پالماس احتمالا به هدف خود نیز رسیده باشد.

رونالدو این روزها کمترین شباهت را به خودش دارد و از این مساله نیز آگاه است. بازی های گذشته برای او حکم بازی های پیش فصل را داشته اند و هیچ بازیکنی در چنین بازی هایی نمی تواند در اوج باشد با این حال مشکل اینجاست که ذهن و فکر رونالدو این مساله که او به تعویض شدن و استراحت نیاز دارد را درک نمی کند. همیشه همینطور بوده و او تعویض شدن را بر نمی تابد اما زیدان نشان داد که از رونالدو ترسی ندارد و اگر روی فرم نباشد، این اتفاق تکرار نیز خواهد شد.

کریستیانو به آمادگی بدنی و ذهنی بیشتری نیاز دارد تا به روزهای اوجش برگردد اما او این مساله را قبول ندارد و همین می شود که به تصمیم شب گذشته زیدان واکنش نشان می دهد. در این زمینه ذهن کریستیانو به وضوح بیمار است و این مشکلی است که زیدان سعی در حل آن دارد.

به بازی رونالدو مقابل لاس پالماس در نیمه اول نگاه کنید، او تلاش زیادی در زمین به خرج می داد اما وقتی توپ به او می رسید، به روشنی مشخص بود که از استایل همیشگی خود به دور است(به طور مثال صحنه پاس به عقب موراتا و از دست رفتن تعادل رونالدو).در خیلی از ضد حملات، بازیکنان رئال او را در موقعیت درست نمی دیدند و گویا آن جرقه لازم در او زده نمی شد.

نیمه دوم و پس از یک ربع استراحت، رونالدو به نظر آماده تر از قبل وارد زمین شد و یک پاس خوب نیز به گرت بیل داد که با تشکر او همراه شد اما پس از چند اشتباه در جایگیری و قاطی کردن با موراتا، زیدان تصمیم به تعویض رونالدو گرفت.

شاید باید به زیدان و تصمیماتش اعتماد کنیم و مثل او آسوده خیال باشیم که کریستیانو، کریستیانوست و همیشه بر می گردد. شاید در بازی با دورتموند و شاید چند بازی دیگر اما او بدون اینکه کسی را مطلع کند، خود همیشگی اش خواهد شد.

رئال مادرید که تا چهارشنبه گذشته در 16 دیدار متوالی در لالیگا پیروز شده بود، با تساوی 1-1 مقابل ویارئال، به روند درخشانش پایان داد و دیشب نیز در زمین لاس پالماس با تساوی 2-2 متوقف شد تا طی 3 روز، 4 امتیاز حساس را از دست داده باشد.

نکته مشهود در دو بازی اخیر رئال، غیبت کاملا محسوس کاسمیرو در خط میانی رئال است. هافبک دفاعی ارزشمند رئال که در ایجاد تعادل در سبک بازی کهکشانی ها نقشی غیر قابل انکار دارد، به دلیل مصدومیت در بازی مقابل اسپانیول، یک تا دو ماه از میادین به دور خواهد ماند و در همین دو بازی غیبت او به شدت به چشم آمده است.

آمار نشان می دهد که رئال در غیاب کاسمیرو، در 27 درصد بازی های خود موفق به پیروزی نشده و با تساوی دیشب ، ثابت شد که رئالی ها در اینکه برای او جانشینی در نقل و انتقالات تابستانی خریداری نکردند، مرتکب اشتباهی بزرگ شده اند.

در بازی دیشب کروس یک بار دیگر نشان داد که در پست هافبک دفاعی کارآیی کاسمیرو را ندارد و مشخص نیست رئال در بازی بعدی برابر دورتموند چگونه می خواهد غیبت ستاره برزیلی خود را جبران کند.

کاسمیرو در 12 ماه گذشته چنان به بازیکن مهمی تبدیل شده است که رئال مادرید تنها در پست او بازیکن جانشین ندارد. حالا او مصدوم است و نبودش می‌‌توانند با نبود لیونل مسی در بارسلونا مقایسه شود.
مهاجم آرژانتینی به خاطر مصدومیت 3 هفته بازی نخواهد کرد و حالا زین الدین زیدان در مورد نبود مسی می گوید:

اما بدون کاسمیرو هم رئال مادرید، رئال مادرید متفاوتی خواهد بود. این هافبک برزیلی از ناحیه قوزک پا آسیب دیده است و در دیدار برابر اسپانیول از زمین خارج شد و حالا گفته می‌‌ شود که 1 ماه دور از میادین خواهد بود. این قضیه باعث سردرد زیدان شده است چون او تنها هافبک دفاعی تیم است و حالا زیدان باید جانشین او را از پست غیر تخصصی به آنجا بیاورد.

مقابل اسپانیول، زیدان تونی کروس و لوکا مودریچ و هامس رودریگز را به زمین فرستاد و مارکو آسنسیو به همراه لوکاس وازکز هم به زمین رفتند و کریم بنزما مهاجم نوک ثابت تیم بود.

بعد از آن، در بازی خانگی برابر ویا رئال، گرت بیل و کریستیانو رونالدو به ترکیب بازگشتند و متئو کواچیچ بود که در خط‌ هافبک بازی کرد اما اینبار رئال مادرید تا آخرین دقایق تلاش کرد اما به 17 برد متوالی نرسید و بازی 1-1 مساوی شد.

وقتی‌ در مورد بازی لاس پالماس سوال شد زیدان گفت که خبرنگاران جانشین کاسمیرو را نمی‌‌ دانند اما من می‌‌ دانم.

زیدان در ادامه هم می‌‌ گوید که درست است که در تیم بازیکنی کاملا شبیه کاسمیرو وجود ندارد اما آنها باید تغییراتی ایجاد کنند تا ایده‌ های تیم برای مالکیت بیشتر حفظ شود.

حالا این قضیه تبدیل به بحرانی برای زیدان شده است. با آسنسیو و لوکاس وازکز، زیدان دو بازیکن دارد که کار‌های دفاعی بیشتری انجام می‌‌ دهند و به خوبی‌ به عقب زمین باز می‌‌گردند. اما بیل و رونالدو حالا به ترکیب بازگشته اند و آنها کسانی‌ بودند که بیشترین سود را از توپ گیری‌ های کاسمیرو داشتند.

حالا سفر امروز لوس بلانکوس به جزایر قناری یک امتحان بزرگ در آزمایش زین الدین زیدان به عنوان یک مربی‌ است. گرچه بارسلونا مسی را برای چند هفته در اختیار ندارد اما خط‌ حمله بارسلونا از ستارگان زیادی تشکیل شده است اما در مادرید، هیچ جانشین واقعی برای کاسمیرو وجود ندارد و همه باید تمام تلاش خود را بکنند تا غیبت او کمتر به چشم بیاید.

نوشته Ben Hayward از وبسایت گل

بازیکنان سابق فوتبال که از لحاظ سطح فنی چیزی از زیزو کم نداشتند، نتوانسته اند در دنیای مربی گری موفقیتی داشته باشند؛ مارادونا و لادروپ مثال‌هایی از عدم موفقیت این ستاره ها هستند.

هر کسی نمی‌تواند مثل یوهان کرویف باشد ولی زیدان از حالا ثابت کرده جدا کردن بازیکنان از مربیان کاری غیرممکن است. آخرین دستاورد او با رئال روز یکشنبه در بارسلون رقم خورد. تیم او مقابل اسپانیول به برتری 2-0 رسید و شانزدهمین پیروزی پیاپی خود در لالیگا را به دست آورد. او حالا با پپ گواردیولا که در فصل 11-2010 این رکورد را با بارسلونا به ثبت رساند برابری کرده است.

همانطور که زیدان در مراسم معارفه اش اعلام کرد، از مقایسه شدن با گواردیولا خوشش نمی‌آید و با وجود اینکه هر دو مربی در فصل اول‌شان قهرمان چمپیونزلیگ شده اند، ولی عدم علاقه زیدان به مقایسه شدن واضح و منطقی است. چنین مواردی در گذشته رئال و سه مربی که قهرمانی چمپیونزلیگ را برای تیم به دست آوردند وجود داشت؛ خوزه ویالونگا و البته یک مورد برجسته تر یعنی میگل مونز، کسی که رکوردش در لالیگا توسط زیدان شکسته شد.

شاید اگر تیم را در وضعیت بهتری از رافا بنیتس دریافت می‌کرد و اختلاف امتیازات در لالیگا کمتر بود و در کوپا دل ری، تیم از گردونه رقابت‌ها حذف نشده بود، شاید سه گانه گواردیولا در فصل 2009، در مدت 5 ماه توسط زیدان تکرار می‌شد. ولی زیدان همیشه باید کارها را به سخت ترین راه انجام دهد. او همواره توسط افرادی که سرمربی گری در رئال را یک کار عجیب و غریب می‌دانند، مورد تمسخر قرار گرفته است.

خوش شانسی و اتکا بیش از حد به مثلث استثنایی تیمش، بی بی سی، بیشترین انتقادی بوده که از مردی که یک فصل رو به تباهی را در نهایت به اوندسیما رساند. با این حال در استادیوم کورنیا ال پرات،‌ زیدان خلاف این موضوع را به منتقدین ثابت کرد. در غیاب رونالدو، بیل و همچنین مصدومیت کاسمیرو، رئال توانست با نظم بسیار بالایی در زمین ظاهر شود. عملکرد رئال در زمین مشخص بود که زیدان از پیروزی میلی متری مقابل اسپورتینگ درس‌هایی گرفته و به خوبی از لوکاس واسکز و مارکو آسنسیو در خط حمله استفاده کرد و بازی را به نفع تیمش به پایان رساند.

صدرنشینی رئال در لالیگا، دلایل منطقی دارد و موضوع شانس نیست.  شاید حالا از ذهن تاکتیکی زیدان، قدردانی بیشتری به عمل بیاید ولی تا آن موقع او همچنان باید در تلاش باشد تا افرادی را که سعی دارند او را زیر سوال ببرند، ساکت کند.

منبع: مارکا

زیدان و انریکه به عنوان مربیان رئال و بارسا، بدون شک با مساله ای به نام وابستگی به BBC و MSN روبرو هستند و هر یک تا اندازه ای از غیبت یا عدم درخشش مثلث تهاجمیشان ضربه می بینند.

رئال مادرید و BBC

رئال مادرید فصل را با 4 برد متوالی در لالیگا و یک برد در لیگ قهرمانان شروع کرده است؛ ضمن اینکه توانست در سوپرکاپ اروپا نیز سویا را مغلوب کند؛ پس همه چیز فعلا بر وفق مراد کهکشانی ها است. زیدان به دلایلی چون مصدومیت یا استفاده از سیستم چرخشی، مجبور شده در هر بازی از ترکیبی متفاوت استفاده کند و تنها برابر اسپورتینگ لسبون در لیگ قهرمانان بود که مثلث BBC را از ابتدا در ترکیب داشت.

« 60 بازی در یک فصل پیش رو داریم و من مجبورم که از سیستم چرخشی استفاده کنم با این حال اگر بیل، بنزما و رونالدو 100 درصد آماده باشند، به طور حتم از ابتدا در ترکیب جای خواهند داشت.» زیدان در نشست خبری خود تاکید کرد که چه حسابی روی مثلث BBC خود باز کرده است.

رئال در 4 بازی لالیگا موفق به زدن 12 گل شده است که تنها یک سوم این گل ها توسط BBC به ثمر رسیده است. جالب اینکه 11 بازیکن مختلف در ثبت این 12 گل نقش داشته اند. فصل گذشته اما از 110 گل رئال، 78 گل توسط BBC به ثمر رسیده بود و تاثیر این مثلث روی گل های رئال 70 درصد بود.

BBC فصل قبل در 16 بازی از 38 بازی رئال در لالیگا، با گل های خود در نتایج کهکشانی ها چه برد و چه تساوی دخیل بودند به طوریکه اگر گلزنی نمی کردند، رئال بازی خود را واگذار می کرد. این تاثیرگذاری در فصل جاری به میزان قابل توجهی کم شده است.

در بازی اول برابر سوسیداد، تنها گرت بیل در زمین حاضر بود و دو گل نیز به ثمر رساند. گل دیگر را آسنسیو وارد دروازه میزبان کرد. در بازی دوم این موراتا و کروس بودند که به سلتا گل زدند در حالیکه از BBC تنها بیل در زمین حاضر بود و گلی به ثمر نرساند.

در بازی سوم برابر اوساسونا، با حضور رونالدو و بیل در ترکیب ثابت و بنزما روی نیمکت، رئال 5 گل به اوساسونا زد که سهم BBC فقط گل رونالدو بود. دیگر گل ها را مودریچ، په په، راموس و دانیلو زدند.

در بازی شب گذشته برابر اسپانیول نیز که فقط بنزما از مثلث BBC حضور داشت، او گلزنی کرد و گل دیگر را خامس به ثمر رساند. رئال در سوپرکاپ اروپا برابر سویا نیز فقط بنزما را در اختیار داشت و رونالدو و بیل غایب بودند. گل های این تیم را نیز آسنسیو، راموس و کارواخال به ثمر رساندند. در لیگ قهرمانان برابر اسپورتینگ، رونالدو موفق به زدن یکی از گل ها شد و دیگری را موراتا به ثمر رساند.

با نگاهی به آمار فوق می توان دریافت که تا بدینجا زیدان تا حد قابل توجهی توانسته از حجم وابستگی رئال به  BBC بکاهد اما اوضاع در بارسلونا چگونه است؟

بارسلونا و MSN

در بارسلونا اما به وضوح، وابستگی به مثلث MSN قابل توجه است و زمانی که مسی، سوارز و نیمار در ترکیب بارسا حضور ندارند و یا هستند ولی در گلزنی موفق نشان نمی دهند، بارسلونا برای برد زجر می کشد و حتی بازی خود را می بازد.

بارسا لالیگا را با سه برد و یک باخت شروع کرده و در سوپرکاپ اسپانیا نیز توانست هر دو بازی رفت و برگشت را از سویا ببرد. در لیگ قهرمانان نیز شروع بارسا کوبنده بود و این تیم موفق شد 7 گل به سلتیک بزند.

بارسا در لالیگا 13 گل به ثمر رسانده و سهم MSN از این گل ها 69.2 درصد بوده است یعنی 9 گل. فصل گذشته در لالیگا، 80.4 درصد گل های بارسلونا را همین سه بازیکن به ثمر رساندند(90 گل از 112 گل).

در اولین بازی فصل جدید برابر بتیس، نیمار غایب بود اما بارسا با مسی و سوارز توانست 6-2 بتیس را شکست دهد. سهم سوارز سه و سهم مسی نیز دو گل بود.

در بازی بعدی بارسلونا بازهم بدون نیمار بود و بازی سختی برابر بیلبائو داشت. راکیتیچ توانست با تک گل خود معادله دشوار بازی را به سود بارسا حل کند و مسی و سوارز در گلزنی توفیقی نداشتند.

در بازی سوم بارسا برابر آلاوس در نوکمپ، نیمار از ابتدا در ترکیب حضور داشت اما مسی و سوارز روی نیمکت بودند. بارسا 2-1 به آلاوس باخت و مسی و سوارز با وجود اینکه نیمه دوم، 25 دقیقه در میدان حضور داشتند، نتوانستند مانع شکست تیمشان شوند. تگ گل آبی اناری ها نیز توسط متیو به ثمر رسید.

شنبه نیز بارسا برای اولین بار با حضور مثلث MSN خود در ترکیب ثابت توانست 5-1 لگانس را شکست دهد که سهم مسی، سوارز و نیمار 4 گل بود. مسی دو گل زد و نیمار و سوارز نیز یک گل به ثمر رساندند.

در سوپرکاپ اسپانیا نیز که بارسا موفق شد در دو بازی رفت و برگشت سویا را در هم بکوبد، مسی و سوارز هر یک موفق به زدن یک گل شدند و گل های دیگر را آردا توران و مونیر به ثمر رساندند.

در برتری 7-0 بارسا برابر سلتیک نیز مثلث MSN زننده 6 گل بود(هت تریک مسی بعلاوه دو گل از سوارز و یک گل از نیمار) و گل دیگر را اینیستا به ثمر رساند.

نتیجه گیری

تاثیرگذاری مسی، نیمار و سوارز روی گل های این فصل بارسا 65 درصد بوده و در سوی مقابل BBC تنها روی 29 درصد گل های فصل جاری رئال نقش ایفا کرده اند؛ با این حال تا بدینجا رئال موفق تر از بارسا در لالیگا عمل کرده است. حال باید دید در ادامه فصل زیدان می تواند این روند را ادامه دهد یا اینکه کفه ترازو به سود BBC تغییر خواهد یافت.

چندین سال است در دنیای فوتبال نامی به گوش می رسد که بسیاری او را اعجوبه ای تکرارنشدنی می دانند و همواره او را مورد ستایش قرار می دهند؛ کودکی از قعر مادیرا و هم اکنون جوانی بر بام دنیا. این سوپر استار کسی نیست جز کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو.
رونالدوی پرتغالی امسال یکی از شانس های دریافت جایزه ای است که هر بازیکنی آرزو دارد روزی آن را دست بگیرد و آن هم جایزه فرانس پوشکاش است که هر فصل به بهترین بازیکن جهان در فصلی که سپری شد می دهند و این جایزه توپ طلای فرانس پوشکاش 5 بار به لیونل مسی و 3 بار به کریستیانو رونالدو داده شده است و امسال هم تاکنون در بیش تر نظر سنجی هایی که سایت های معتبر انجام داده اند رونالدو با اختلاف برنده این عنوان است و به احتمال زیاد هم همین اتفاق روی می دهد اما چه چیزی منجر به این شده است که کاندیدای اصلی دریافت این عنوان رونالدو باشد؟
این بازیکن در لیگ قهرمانان اروپا توانست با درخشش هایی که ارائه کرد تیم رئال مادرید را به عنوان قهرمانی این جام برساند و پس از آن هم در یورو 2016 که بسیاری حتی شانس بالارفتن از مرحله گروهی را برای پرتغال قائل نبودند کریستیانو توانست کشورش را سرفراز از این رقابت ها به بیرون بیاورد و پرتغال با پیروزی مقابل فرانسه به قهرمانی دست یافت اما منجر به مصدوم شدن رونالدو هم شد؛ لحظه ای که دوربین های جهانیان آن را شکار کرد؛ گریه و پروانه.
اما داستان به اینجا ختم نمی شود به نظر می رسد این سوپراستار تمایلی به اتمام این بازی ندارد و امسال هم در اولین 90 دقیقه کاملی که پس از مصدومیتش برای کهکشانی ها بازی کرد توانست گلی بسیار تاثیرگذار برای باشگاهش به ثمر برساند و این گل مسبب برد مادرید ها مقابل تیم اسبق خودش یعنی اسپورتینگ لیسبون پرتغال شد. اما این گل از روی ضربه ایستگاهی به ثمر رسید که منجر به رکورد شکنی این فوق ستاره در رقابت های لیگ قهرمانان اروپا شد. کریستیانو رونالدو به تنها بازیکنی در لیگ قهرمانان اروپا تبدیل شد که توانسته است 12 گل را از روی ضربه ایستگاهی به ثمر رسانده است که پس از او بزرگانی چون دل پیرو و جونینیو و ریوالدو قرار گرفته اند.ولی این رکورد در زمینه دیگری هم تاثیر گذار بود و آن ایجاد فاصله ای مطمئن تر این فوق ستاره از اسطوره آرژانتینی بارسلونا یعنی لیونل مسی بود. مسی در لیگ قهرمانان اروپا 86 گل به ثمر رسانده است تا کنون ولی کریستیانو رونالدو موفق به به ثمر رساندن 94 گل بوده است که تاکنون رکورددار بیش ترین تعداد گل زده در لیگ قهرمانان اروپاست و این نشان از قدرت این ابر مرد می دهد. اما چیزی که بیش از هر چیز هواداران این بازیکن را نگران می سازد سن اوست. رونالدو 31 سال سن دارد در حالیکه لیونل مسی 29 سال سن دارد که به نوعی ستاره آرژانتینی می تواند در آینده به این رکورد ها دست یابد اما طبق گفته های رونالدو این بازیکن سعی دارد تا 40 سالگی در سطح اول فوتبال اروپا همراه رئال مادرید بازی کند.
کریستیانو با حضور در مقابل اسپورتینگ لیسبون 350مین بازی اش برای کهکشانی ها را انجام داد و دیروز هم طی دریافت هدیه ای از فلورنتینو پرز و گرفتن عکس با پیراهن شماره 350 و فلورنتینو پرز ابراز خوشحالی کرد. چیزی که واقعا جای خوشحالی دارد. او توانست 550مین گلش را در 350مین بازی اش برای رئال مادرید به ثمربرساند که آماری فوق العاده از این بازیکن است؛ آماری بالاتر از رقیبش یعنی لیونل مسی.فلورنتینو پرز هم ضمن تجلیل از رونالدو با او عکسی گرفت و گفت:

طبق لیستی که به تازگی رسانه اینترنتی ویکیپدیا منتشر ساخته است رونالدو در رده 9 این لیست قرار دارد و لیونل مسی در رده 16 این لیست. این رده بندی تعداد گل های بازیکنان جهان است که در آن گل های بازی های دوستانه هم محاسبه شده است. در این لیست جوزف بیکان با 805 گل در رده اول و روماریو و پله در رده های بعدی قرار دارند و رونالدو با 568 گل در رده 9 و مسی با 542 گل در رده 16 قرار دارد. بسیاری اعتقاد دارند رونالدو می تواند تا رده 6 بالا بیاید که چیزی دور از ذهن نیست و به احتمال فراوان شاهد این لحظه خواهیم بود. این پایان کار نیست و هنوز رقابت میان رونالدو و مسی ادامه دارد؛ پس از این رقابت باید لذت برد، چرا که شاید همچنین دورانی دوباره به وجود نیاید.

 آلوارو موراتا مهاجم باشگاه رئال مادرید، پس از همه سرخوشی ها، نفس راحتی‌ بعد از بازی با اسپورتینگ کشید. او خیلی‌ سریع تبدیل به بازیکنی مهم برای تیم شده است. هر دو گل او این فصل جز گل‌های مهم بوده است. گل اولش به سلتا بود که رئال مادرید را به برد 2-1 رساند و گل دیگرش دیشب بود که در واقع گل پیروزی بخش تیم بود.
او ثابت کرده است که در چمپیونزلیگ همواره عملکرد خوبی‌ دارد. در لیگ او 11 گل برای رئال مادرید زده است اما در شب‌های اروپایی او بازیکن دیگری است. چمپیونزلیگ بود که ویسنته دل بوسکه را مجبور کرد او را فرا بخواند. در 1488 دقیقه، او 9 گل زده است و 6 پاس گل داده است. عملکردی که به او می‌‌تواند لقب "آقای چمپیونزلیگ" بدهد.
بعد از رفتنش به تورین، او مرد مهمی‌ در خط‌ حمله یوونتوس بود. او در ۷۴۴ دقیقه برای یووه در اروپا 5 گل و 2 پاس گل انجام داد. در فصل اولش در بازی برابر دورتمند، او در هر دو بازی گل زد و در بازی برابر رئال مادرید هم در هر دو بازی دروازه تیم سابقش را باز کرد.
موراتا حتی در فینال چمپیونزلیگ هم گلزنی کرد اما آنها 3-1 به بارسلونا باختند. حالا او دوباره جلد اول روزنامه‌ ها است. او این بار در تیم بچگی‌ خودش بازی می‌‌ کند.

وقفه بازی های ملی معمولا مورد علاقه هواداران فوتبال باشگاهی نیست. شکی نیست که فوتبال ملی به خصوص در مراحل مقدماتی حتی تورنمنت های معتبر، نمی تواند شور و هیجان لازم را به هواداران جدی فوتبال تزریق کند. بازگشت فوتبال باشگاهی نه تنها علاقمندان دو آتشه تیم ها که دوست داران معمولی این ورزش را نیز خوشحال می کند.

این هفته به صورت تصادفی هفته ای مملو از دربی ها را در لیگ های مختلف در پیش داریم که مهمترینشان دربی شهر منچستر خواهد بود ولی توجه بیشتر علاقمندان به فوتبال، به لالیگا معطوف خواهد شد؛ جایی که پس از مدت ها شاهد حضور دوباره دو مثلث مخوف BBC و MSN در ترکیب رئال و بارسا خواهیم بود. در هفته سوم لالیگا، بارسلونا به مصاف آلاوس خواهد رفت و رئال نیز میزبان اوساسونا خواهد بود.

شاید همه از بازگشت مثلث ویرانگر رئال و بارسا خوشحال باشند به غیر از بازیکنانی که قربانی این بازگشت خواهند شد. رئال مادرید فصل را بدون رونالدو و بنزما شروع کرد. هر دو مصدوم بودند و از مثلث BBC، تنها گرت بیل در ترکیب 11 نفره تیم زیدان حضور داشت.

او در بازی اول برای رئال، دو گل به سوسیداد زد و در بازی بعدی مقابل سلتا هرچند گلزنی نکرد اما یکی از ستاره های تیمش بود. در غیاب رونالدو و بنزما، آسنسیو و موراتا در ترکیب ثابت کهکشانی ها قرار گرفته و بسیار هم خوش درخشیدند.

آسنسیو به سوسیداد و موراتا به سلتا گل زدند. موراتا روند گلزنی خود را در تیم ملی اسپانیا نیز ادامه داد و برابر لیختن اشتاین دبل کرد. آسنسیو هم اولین بازی رسمی خود را برای لاروخا انجام داد تا هر دو بازیکن در اوج آمادگی ذهنی قرار داشته باشند.

شنبه برابر اوساسونا، رونالدو و بنزما که مصدومیت خود را به دست فراموش سپرده اند، به ترکیب ثابت رئال باز خواهند گشت. ترکیب خط میانی رئال نیز کروس، مودریچ و کاسیمیرو خواهند بود پس نه جایی برای موراتا است و نه آسنسیو، تا به ناچار، هر دو به نیمکت ذخیرها تبعید شوند.

در بارسلونا شرایط اندکی متفاوت است. بارسا کار خود در لالیگا را بدون نیمار شروع کرد چون این بازیکن درگیر المیپک ریو بود و پس از این بازی ها نیز از سوی انریکه به وی مرخصی سه هفته ای داده شد. آبی اناری ها اما مسی و سوارز از مثلث MSN را در اختبار داشتند.

در اولین بازی فصل، سوارز سه گل و مسی هم دو گل به بتیس زدند اما در دومین بازی هیچکدام مقابل بیلبائو توفیقی در گلزنی پیدا نکردند. در هر دو بازی و نیز در دو بازی سوپرکاپ اسپانیا، آردا توران که در این فصل احیا شده، به جای نیمار به میدان رفت.

وقتی نیمار برابر آلاوس به ترکیب ثابت بارسا بازگردد، آردا به ناچار روی نیمکت خواهد رفت. البته یک احتمال برای بازی کردن ستاره ترکیه ای وجود دارد و آن غیبت اینیستا خواهد بود. اگر اینیستا به بازی روز شنبه نرسد، آردا یک خط عقب رفته و دنیس سوارز نیمکت نشین خواهد شد.

بازگشت BBC و MSN مصادف خواهد شد با بازگشت ترکیب این دو تیم به روتین همیشگی. نیمکت نشینان تازه به ترکیب اصلی راه یافته، به روال سابق برمی گردند و تعویضی های اول به تعویضی های دوم بدل خواهند شد و همینطور تا به آخر. صف نیمکت نشینان بارسا و رئال، طولانی تر از گذشته خواهد شد و برخی به اجبار راهی سکوها خواهند شد.
علاوه بر آسنسیو و موراتا، ایسکو، لوکاس و خامس نیز از بازگشت BBC لطمه خواهند خورد و در بارسلونا علاوه بر آردا و دنیس وسوارز، اثرات جانبی بازگشت MSN شامل حال آندره گومس، رافینیا و پاکو آلکاسر خواهد شد.

سردرد برای انتخاب ترکیب اصلی و حتی ذخیره ها، از شنبه آتی برای زیدان و انریکه شروع خواهد شد. با توجه به آمادگی بالای جانشینان BBC و MSN در بازی های اخیر، هر دو مربی بی شک از خود این سوال را خواهند پرسید که جنبه های مثبت این بازگشت تا چه اندازه بر جنبه های منفی اش چربش خواهد داشت اما اگر هوادار دو آتشه این تیم ها باشید، پاسخ این سوال برایتان ساده خواهد بود: حضور BBC و MSN به هر قیمتی.